The Comeback Kids

Afgelopen Pinksterweekend won Alan García Pérez in Peru de presidentiele verkiezingen. Opzienbarend, aangezien Garcia in1985 het al een keer geprobeerd heeft, dat presidentschap, en het totaal verprutste. Toen hij in 1990 het veld moest ruimen was dat met een 7000%-inflatie van welhaast Weimar-achtige proporties, lag het leger in de clinch met de Maoïsten van het Lichtend Pad (zoals gewoonlijk kreeg het gewone volk daarbij de klappen), was er een alomvertegenwoordigde corruptie en op de koop toe voedseltekorten. Niet echt een vent waarbij je denkt: “Toe geef hem nog een kans, hij bedoelde het zo kwaad nog niet.” Toch hebben de Peruaanse kiezers besloten dat hij het nog een keer mag proberen. Blijkbaar niet zo zeer omdat ze hem nou zo zien zitten maar omdat ze die andere kandidaat Ollanta Humala zo eng vonden. Enfin, in het land der blinden is eenoog koning. Garcia mag zich in ieder geval verheugen in een geslaagde rentree en is hiermee het nieuwste lid van dat illustere gezelschap The Comeback Kids. Een verzameling politici die soms op zeer genante wijze de politieke arena moesten verlaten en waar iedereen van dacht: “Die zien we nooit meer terug”, maar dan uiteindelijk toch weer aan de macht kwamen. Politici van het type; het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus. Welbeschouwd stikt de geschiedenis ervan: Churchill, Napoleon, Clinton…